WAT IS CLOWN?

Een clown speelt geen rol, zoals een acteur dat doet. Hij is. Het wezenlijke verschil zit in het moment van spelen: waar een acteur een vooraf bepaald personage neerzet, ontstaat het spel van de clown in de ruimte tussen fantasie en dagelijkse realiteit. Door deze spiegeling komt de clown tot leven.

De speler achter de clown beheerst zijn vak: ruimte, tijd, timing, lichaamsbewustzijn en omgevingsbewustzijn bepalen de kwaliteit van zijn spel. Zelfs zijn kostuum vertelt een verhaal - te groot of te klein, accentueert het juist wat we meestal verbergen. Deze omkering is typerend voor de clown: wat wij als imperfectie zien, wordt zijn kracht.

De clown beweegt zich in een staat tussen dromen en wakker zijn, tussen wat we kennen en wat mogelijk is. Hij herinnert ons aan onze diepere humor - niet door grappen te maken, maar door de absurditeit van ons menselijk bestaan te tonen. Door zijn onschuld kan hij de diepste waarheden spiegelen, zoals de hofnar die als enige de koning de waarheid kon vertellen.

Wat de clown bijzonder maakt is zijn relatie met falen. Waar anderen mislukking proberen te vermijden, maakt de clown er zijn kracht van. Hij verbergt zijn falen niet, maar transformeert het tot iets nieuws. In deze cyclus van falen en opnieuw proberen, raakt hij een universele menselijke ervaring - de eeuwige dans tussen onze pogingen tot controle en de realiteit die zich daar niets van aantrekt.

Bewustzijn en niet-weten

De clown werkt vanuit een staat van verhoogd bewustzijn. Waar het analytische denken zoekt naar antwoorden, laat de clown ruimte voor wat wil ontstaan. In niet-weten wordt zichtbaar wat eerder verborgen bleef.

De clown nodigt uit om onze zintuigen weer te betrekken bij ons onderzoek. Niet door te analyseren, maar door aanwezig te zijn in wat er is. Waar de clown aandacht geeft, ontstaat beweging. Waar hij vertraagt, worden nieuwe mogelijkheden zichtbaar.

Deze benadering is juist in bestuurskamers, brainstormsessies en strategische bijeenkomsten waardevol - juist daar waar de druk om snel tot oplossingen te komen en te presteren het grootst is.

Spel als bron

In een wereld van deadlines en doelen vergeten we vaak de kracht van spel. De clown herinnert ons eraan dat spel niet alleen ontspanning is, maar een fundamentele manier om te leren en ontwikkelen. Door te spelen ontdekken we nieuwe perspectieven, doorbreken we vaste patronen en vinden we oplossingen die we denkend nooit hadden gevonden.

Je hoeft niet 'goed te kunnen spelen' om te spelen - net zoals je niet hoeft te kunnen tekenen om te tekenen. Zodra je je oordelende geest even parkeert en je verbeelding de ruimte geeft, ontstaat er beweging. In klank, kleur, gebaar of stilte vindt de spelende mens nieuwe wegen. De clown nodigt uit tot deze natuurlijke staat van zijn, waar prestatie plaatsmaakt voor mogelijkheid.

In de praktijk

De clown biedt unieke mogelijkheden in professionele contexten. Door zijn aanwezigheid kunnen vastgeroeste patronen en aannames zichtbaar worden. In bestuurskamers en brainstormsessies doorbreekt hij de behoefte aan snelle antwoorden. Een team dat vastloopt in efficiëntie-denken, vindt door de clown nieuwe wegen. Een organisatie die haar menselijke maat kwijt is, herontdekt deze in de spiegel die de clown voorhoudt.

In Arthur's Arena zien we dit concreet: een vraagstuk dat rationeel onoplosbaar lijkt, krijgt ruimte om op een andere manier te ontwikkelen. De clown beweegt tussen de vragen en mensen, niet op zoek naar antwoorden maar naar wat er nog niet gezien wordt. Deze benadering leidt vaak tot verrassende doorbraken - niet door analyse, maar door de kracht van niet-weten en spel.