EEN ODE AAN NIET-WETEN

Wachtende mensen fascineren me. Ik geniet van hun aarzelingen en hun vertraagde bewegingen, vooral wanneer ze zich onbekeken wanen. Ze bevinden zich in hun eigen wereld: in wachtkamers, op perrons, bij bushaltes, in rijen voor kassa's — op de grens van hun gedachten, dolend in de hoeken van hun geest, in een dagdroom, zwevend in een tijdloze tussenruimte.

Het raakt me als iemand plots aarzelt, struikelt over een woord, vastloopt in een zin en dan even bloost. In dat moment staat de wereld stil. Hier toont zich hun puurste zelf, even gevangen in de stilte van een tussenmoment. Misschien staren ze dan naar het plafond, op zoek naar een antwoord op een ongestelde vraag.

In deze tussentijd raken schaamte en opwinding elkaar, stilte aan openheid, niet-weten aan creativiteit, tragedie aan humor. Hier vinden eerlijkheid, nieuwsgierigheid en speelsheid hun ruimte om te bloeien. In de plooien van dit moment liggen onzekerheid en schaamte. Niet als obstakels, maar als uitnodigingen. Uitnodigingen om de grenzen van ons niet-weten te verkennen.

Hier verandert taal in poëzie, beweging in dans, schaamte in spel, en kunnen we dieper graven naar woorden, bewegingen of beelden die onze complexe gevoelens uitdrukken. Hier zijn geen oordelen, geen leugens en geen ego, maar verwondering, schoonheid en vreugde - waar verhalen wachten om verteld te worden.

© 2025 Hans Jeths

|  Artistieke Interventies

Deze website maakt gebruik van cookies. Zie onze Privacy-beleid voor meer informatie.

Weigeren

OK